هنگامی که باکتری سل وارد بدن شد، چه اتفاقی رخ می دهد؟
هنگامی که باکتری سل از طریق هوای دم وارد ریه ها گردید، تکثیر می یابد و باعث ایجاد عفونت ریوی (پنومونی و یا ذات الریه) می گردد.
گره های لنفاوی مرتبط با ریه ها نیز ممکن است عفونی شوند و بزرگ گردند. غالبا، گره های لنفاوی نزدیک به قلب (در بخش مرکزی قفسه سینه) درگیر می شوند.
بیماری سل در تمام بدن انتشار می یابد، ولی سیستم ایمنی بدن می تواند از انتشار عفونت جلوگیری کند. سیستم ایمنی بدن با تشکیل بافت زخمی در اطراف باکتری سل، آن را آلوده کردن سایر نقاط بدن بازمی دارد.
تماس اولیه با باکتری سل را به نام “سل اولیه” می خوانند.
اگر بدن قادر به تشکیل بافت زخمی در اطراف باکتری سل باشد، عفونت غیرفعال (پنهان) باقی می ماند، مانند افرادی که هیچ نشانه ای از بیماری سل در آنها نیست و این عفونت را به افراد دیگر انتقال نمی دهند.
در نهایت با ته نشین شدن کلسیم در بافت زخمی، بافت زخمی و گره های لنفاوی ممکن است سخت شوند.
در برخی مواقع، سیستم ایمنی بدن ضعیف می شود و باکتری سل، بافت زخمی را پاره می کند و در نتیجه عفونت به حال فعال برمی گردد و “سل ثانویه” به وجود می آید.
کلیه ها، استخوان و پرده پوشاننده مغز و نخاع (مننژ) محل های شایعی هستند که باکتری سل در خارج از ریه روی آنها اثر می گذارد.
